Terugkeer
Ik laat me leiden door de slaap
die me weer thuisbrengt;
jij kijkt misschien televisie
of leest een boek
–nu, het eerste Millennium.
Ik stop halverwege, en zoek
in mijn zakken, naar de sleutels
–we zijn nog steeds zo onschuldig–
van ons geluk;
ik vermijd de duistere afgrond
door een viaduct tussen
de bochten en tekens van de weg
die naar de vallei leidt, druppels
tegen de voorruit, Bill Evans
–het licht toont France Musique–
op piano, vergezelt me.
Ik lig in bed, naast jou;
ik breng de stilte over en kus je,
ik kom bij je –onbeweeglijk,
slapend met een open boek–
wanneer de laatste blauwen kapseizen.
Verdriet brengt me in slaap
door de bittere verzen van Pavese:
Scenderemo nel gorgo muti;
ik doe het licht uit op het nachtkastje;
en kom binnen in de wereld van de dromen.
Er is weer een dag voorbij.
Renzo van Dijk
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada